Welkom op de website van Mr. Niceguy.
Je zult nogal wat vragen hebben; komt goed. Kies een thema om verder te gaan.
Je zult nogal wat vragen hebben; komt goed. Kies een thema om verder te gaan.
Overdag speelt john boaz het spel van de maatschappij mee. Hij doet zijn werk, heeft zijn hobbies en wandelt met de stroom mee. Maar wanneer de drukte overdag plaats maakt voor de oproer ‘s nachts, is hij niet zo ’gewoon’ meer.
john werd geboren in 2147, in een arm gezin, vlak voordat de wereld verviel. Hij heeft alleen zijn moeder gekend en woont nu, op 22 jarige leeftijd, op een flatje. Na zijn studie is hij gaan werken als schrijver bij één van de grootste kranten in Blok D, midden in Nieuw Europa. John is een loner, dat geeft hem controle over zijn leven. Geen vrienden, geen uitgaansleven... geen trammalant.
Hij heeft altijd een hekel aan onrecht gehad; het is alles wat hij ooit zag in de wereld. Haat, onrecht... Hij walgt ervan. Toen hij 19 werd, besloot hij het heft in eigen handen te nemen en doopte hij zichzelf om tot mr. niceguy; een superheld.
mr. niceguy is niet je average crime fighter. Gewapend met een baseball-bat en een electromagnetische gadget, maakt hij iedere outlaw met de vloer gelijk. Moorden doet hij niet; hij veegt ze op en voert ze aan Vrouwe Justitia. Laat haar maar beslissen wat ze verdienen.
john heeft zo zijn eigenaardigheden, maar het heeft hem gemaakt tot wie hij vandaag de dag is. Zijn moeilijke jeugd draagt nu bij aan waar hij goed in is en de pijn die hij eens had heeft hij om weten te zetten in passie voor zijn ‘beroep’. Hij doet dan ook niet aan spijt of schuld. Gisteren is geweest, morgen is nog ver weg. Spijt is voor twijfelaars, criminelen en lafaards, niet voor john . A.k.a mr. niceguy.
‘Always... pleased to meet you.’
Nachtroutine in Blok D
"Schiet eens op, man!
"Kerel, ik doe mijn best."
"Allemaal leuk en aardig, maar als onze grote vriend straks om de hoek komt kijken, zijn we verder van huis."
"Rustig, nou maar, dit duurt niet lang."
Eén grote klap en de deur sprong uit het slot
"Zie je nou wel?! Niks aan het handje! Kom op, er ligt vast een buit binnen!"
Op straat was het chaos. De avondklok had nog nooit iets gedaan. De mensen waren al niet bang meer.
Niet voor het systeem, noch voor de beulen die werden ingezet tegen de misdaad.
"Stomme schoen..."
Geïrriteerd trekt John zijn schoenen aan voor zijn avondronde.
Hij had lucht gekregen van een koppel herrieschoppers, uit de buurt.
Gewoon een 616, wat was daar nou zo bijzonder aan...
Even zou hij zijn thuisgebleven, maar bij een oud vrouwtje inbreken...
Hij heeft het al te vaak gezien.
"Heb je alles?"
"Ja, ik geloof het wel!"
"Niet gek voor een avondje martelen, toch?"
"Jij zegt het!"
"Heren..!"
Verbijsterd draaien de twee mannen zich om, terwijl je richting het portier van nummer 15 lopen.
Kalm staart John, in volledig ornaat, de twee mannen aan, die aan de grond genageld lijken.
"Hebben jullie dan nooit geleerd respect voor ouderen te hebben?
En dat nog wel in Blok D... O man..." lacht John cynisch.
"Lui... luister... je denkt da.. dat je hee.. heel wa-'
"Heel wat bent?" valt John de oudste in de rede
"Geloof mij maar, beste vent, dat denk ik niet..." zegt John, terwijl hij dichter bij de dieven komt.
"...dat weet ik!"
Hij slaat zijn beide handen samen en de kerels vliegen de straat op, terwijl er glas breekt en dingen omvallen
"H.. hij is het echt! Hij is echt!"
Ze krabbelen overeind, twintig meten verderop, en zetten het op een lopen.
"Daar gaan we weer..." denkt John, terwijl hij de achtervolging inzet.
"Zag je wat hij deed?! Zag je-
"JA!!" Reageert de oudste kwaad. "Ik zag én voelde het!
We moeten maken dat we die gozer kwijtraken anders brommen we een jaar of 10!"
50 meter terug volgt John ze op de voet.
Hij kent Blok D als geen ander en weet precies welke routes het beste zijn tijdens een achtervolging.
De heren voor hem zijn zich van geen kwaad bewust over het feit dat hij een steeg inslaat.
"Nooit één avondje rust..." hijgt John.
Rechts, links, rechtdoor, hekje over, hij kijkt achterom,
en daar komt zijn vermaak aanhijgen.
"Issie... is ie... nou... voor..... ons?"
De aarzeling van beide mannen geeft John genoeg tijd om een sprint te trekken en ze staande te houden.
"Alsjeblie-hieft!" smeekt de jongste. "Niet meer doen wat je toen net deed! We... we geven ons... over."
De oudste flipt bij het horen van de woorden van zijn compagnon.
"OVERGEVEN??!!" Onder zijn riem trekt hij een revolver vandaan en recht hem op het hoofd van zijn vriend.
"IK ga niet weer de bak in!"
De jongste staat op het punt om in zijn broek te plassen, terwijl hij recht in de loop van het pistool kijkt.
"Eddie, wat doe je? Ik... ik...
Het zweet breekt de jongeman uit en John staat op 5 meter afstand ongelukkig naar het tafereel te kijken.
"Dus je gaat je vriend neerschieten over een paar juwelen? Is.. is dat de oplossing?" reageert hij laconiek.
"JIJ... jij hebt geen idee hoe mijn leven in elkaar steekt, Niceguy!"
"Maar het is Mr. Niceguy voor jou en jou leven is jou leven...
"Eddie, please..." smeekt de jongste.
Shut up, Frank! Ik heb het gehad met dit leven, met deze stad, met jou!
En die zogenaamde 'superheld' kan voor mij part doodvallen! Verroer één vin, held, en Frankie hier, krijgt een kogel in zijn gehemelte!"
"Wat jij wil, man."
Nog voor Eddie ook maar iets kon doen, staat John oog in oog met hem, gewapend met een houten knuppel.
"Even lachen..!" grijnst John.
"Waaaa-?!"
John haalt uit en slaat een dozijn tanden uit de mond van de oude boef.
Eddie vliegt tegen de grond, terwijl Frank toekijkt en stil afwacht op wat komen gaat.
John grijpt Eddie, die spartelt en protesteert, bij zijn jack en sleept hem de straat over.
"Kijk me aan!" schreeuwt John hem toe.
"Kijk.. mij.. aan!
Eén, echt, één tegenwerking en je krijgt de grootste laag drukgolven die ik ooit aan iemand heb verkocht!
Nu is het menens.
Eddie word rustig en staart angstig in de donkere ogen achter het masker.
"Oke, oke... ik... i... ik heb... het begrepen..!
"Ja?!" snauwt John. Eddie slikt.
"Jullie kunnen bij mij overnachten, morgen breng in jullie naar het Hogere Hof.
Dus bedenk ff goed hoe je je gaat gedragen vannacht, want als ik ook maar iets merk..!"
Beide mannen krabbelen overeind en gaan met John mee, wetend wat hun in de ochtend zal wachten.
Eenmaal thuis, gooit John ze achter slot en grendel in één van zijn kamers.
Hij kan niet slapen. Te veel aan zijn hoofd.
Uit de hoek van de kamer sleept hij een gitaar weg en speelt zichzelf stilletjes tot rust.
Nog voor de zon op is, levert hij beide heren, gehandboeid en al, af bij het Hogere Hof.
Hij dumpt ze voor het gebouw, met briefje en al, en gaat huiswaarts.
Eenmaal thuis kruipt hij achter zijn laptop, schrijft zijn gedachten weg, en gaat nog even slapen.
"Meneer de Commandant, er liggen twee mensen op straat in handboeien."
De Commandant fronst.
"Zullen wel weer wat grappenmakers van vannacht zijn. Haal ze maar binnen, ik kijk er wel even naar.
De Wachter haalt de heren binnen, terwijl de Commandant de namen en gegevens natrekt.
"Eddie Lawrence en Frank Lloyd... die twee hebben heel wat op hun kerfstok..." kreunt de Commandant.
"Uhh, meneer de Commandant... we... vonden een briefje in het jack van Eddie... dit wilt u wel even zien...
Verbaast neemt de Commandant het briefje van de Wachter aan en vouwt het uit.
Er staat:
'Alstublieft. De vangst van vannacht. Poging tot doodslag voor mr. Edje en inbraak en huisvredebreuk voor beide heren. Ik geloof zelfs dat het bekenden van jullie zijn. Maakt ook niet uit, ik heb mijn ding gedaan. Veel plezier vandaag en tot de volgende. Always... pleased to meet you. Getekend, Mr. Niceguy.'
John heeft een hekel aan onrecht en kan het niet hebben dat iemand anders tekort word gedaan. In Blok D is dat nogal het geval, waar het systeem de mens in de steek heeft gelaten en iedereen maar doet waar-ie zin in heeft. Dit is ook de voornamelijkste reden dat Mr. Niceguy is opgestaan tegen de Rebellie.
Door wat hij heeft meegemaakt, kan John ontzettend goed relativeren met de situatie van anderen. Hij zal de Rebellie nooit goedpraten, maar heeft er wel bergip voor. Mensen zijn nou eenmaal mensen. Wetend wat angst is, durft hij tegen wie dan ook op te staan en het achterste van zijn tong te laten zien.
John heeft zich in zijn jonge leven voornamelijk bezig gehouden met techniek. Hij was altijd al geïnteresseerd in wat de technologie te bieden heeft. Hierdoor is hij heel veel te weten gekomen over de mogelijkheden ervan, vandaag de dag verkrijgbaar. Zo was hij in staat zelf zijn materieel te ontwerpen en te bouwen, zoals zijn masker en gadget.
Je zou het misschien niet zeggen, maar achter dat masker, schuilt eigenlijk maar een gewone, gevoelige jongen. Als John alleen is, herken je 'm niet weer. Niks geen geweld of martelingen; een rustige, beheerste gozer. Misschien is dat ook wel het geheim achter zijn successen in misdaadbestrijding.
John doet waar hij zin in heeft, dat heeft hij namelijk altijd al gedaan. Dit maakte dat mensen hem vaak al snel de rug toekeerden en vrijwel niemand overhield. Iedereen heeft hem losgelaten en vaarwel gezegd, zelfs zijn beste vrienden. Toch heeft het hem nooit echt bezig gehouden, hij had toch zijn eigen wil.
Zolang John zijn werk doet is er niets aan de hand en dat is nou juist het probleem. Hij stort zich soms veel te veel in zijn 'hobbie' en heeft dan geen tijd om over zichzelf na te denken. Gelukkig schrijft hij graag en, hoewel zijn 'ware ik' nog nooit veraden is, zie je veel van John in zijn berichten terug.
De voornaamste reden dat John bij de krant werkt is dat hij thuis zijn werk kan doen. Zo heeft hij bijna geen contact met collega's of andere mensen en dat vind hij prima. Het kan 'm gestolen worden. Hij is ontzettend teleurgesteld in de mens, door alles wat hij in de wereld heeft gezien. Dat heeft hem min of meer zo gevormd.
Zijn grootste strijd is misschien juist wel zijn masker. Hij is namelijk niet in staat om compleet zichzelf te zijn zonder alleen te zijn. Natuurlijk is het goed dat hij doet waar hij goed in is, maar ergens daarbinnen baalt hij elke dag. Het is ook niet zo gek, kijkend naar hoe de maatschappij misvormd is.
Dus dit ben ik, het meesterbrein achter "Mr. Niceguy".
Een deel van wie ik ben zit ook in John verwerkt, of in ieder geval een deel van wie ik was/hoe ik was.
Stiekem ben ik geen binnenvetter, geen anti-sociale gozer, maar iemand die geniet van de mensen om hem heen.
Ik kan inderdaad soms wel raar uit de hoek komen, want ook ik heb mijn beperkingen.
Ik zou dolgraag een superheld zijn, wie nou niet!
Maar helaas, we zitten gebonden aan onze menselijke beperkingen.
Toch zijn superkrachten niet alleen te vinden op een bepaalde planeet, in een bepaalde gadget of magische kracht.
Geef iemand maar eens een complimentje en zie het wonder voor je ogen gebeuren.
We hebben allemaal superkrachten, soms weten we het gewoon nog niet.
Wat mijzelf betreft, zou ik geen moment in de schoenen van John Boaz willen staan.
Maar, zijn naam draag ik graag met eer.
Want ik zie mezelf soms best wel... als een 'Mr. Niceguy'
<- click
